“Hier ligt mijn hart”

Sharon Mast heeft de mooiste baan die er is, vindt ze zelf. Ze begeleidt samen met Chris Ottenhof klussendienst De Noaber. “Die jongens hier, het zijn zulke lieverds.” Opgewekt als altijd is Sharon aan haar werkdag begonnen. Het is negen uur. Eén voor één druppelen de cliënten binnen bij klussendienst De Noaber op het terrein van ’t Bouwhuis in Enschede. Sharon overlegt met medewerker Thomas. De bedoeling is dat hij met ‘haakjes en oogjes’ naambordjes bevestigt op een grote houten plank, die straks bij de ingang van een woongroep komt te hangen. De cliënten van De Noaber verrichten karweitjes in opdracht van het facilitair meldpunt van De Twentse Zorgcentra. Daarnaast maken ze zelf spullen, variërend van hondenmanden tot krukjes, van broodplanken tot bloembakken, alles van pallethout. “Je kunt het zo gek niet verzinnen, of wij maken het”, zegt Sharon. Veel opdrachten komen binnen via Facebook. “Wij hebben onze eigen pagina.”

Charmante omgeving

Sharon is gecharmeerd van de omgeving waarin ze werkt. “Het is hier net een dorp. Je hebt een zwembad, een recreatieteam, genoeg animatie, een eigen supermarkt en altijd mensen die je willen helpen. Zelfs mensen met een laag niveau kunnen hier boodschappen doen. Het is veilig. Iedereen houdt rekening met je. Mensen met een beperking kunnen hier helemaal zichzelf zijn. Het is ook net een dorp, je groet elkaar, je kent elkaar. Ik houd wel van die gezelligheid.” En de hele dag tussen allemaal mannen, hoe is dat? “We beschouwen haar ook als een man”, mengt Thomas zich in het gesprek. Sharon: “Ja, ik zit elke dag te luisteren naar hun scheetverhalen. Ik eet mijn boterhammetje er gewoon om op, hoor. Ik ben altijd one of the guys geweest. Ik heb altijd al meer jongens als vrienden gehad dan meisjes. Heb ook dezelfde interesses als jongens: auto’s, motoren, voetbal.”

Verdienen

Sharon: “De jongens vragen mij wel eens, als je ergens anders drieduizend euro meer zou kunnen verdienen, wat zou je dan doen? Ga je dan weg? Dan zeg ik: Nee, ik blijf hier totdat jullie klaar zijn met mij. Ik heb zoveel uitdaging, het werk is zo leuk.”

Ik heb de mooiste baan die er is

Opgeleid tot verpleegkundige, ging Sharon na wat omzwervingen aan de slag bij De Twentse Zorgcentra. Eerst als zorgcoördinator bij verschillende woongroepen, later bij de kaarsenmakerij. Ze voelde zich meteen thuis. “Ik heb ook in de thuiszorg, de psychiatrie en in een ziekenhuis gewerkt, maar dit is voor mij de ideale plek. Bij mensen met een verstandelijke beperking ligt mijn hart. Ik vind ze heel bijzonder, met hun streken en gekkigheden.” Ik heb de mooiste baan die er is.” Dat ze verpleegkundige is, is best handig bij een klussendienst. “De jongens verwonden zichzelf wel eens. Gisteren nog kreeg Thomas een roestige spijker in zijn voet. Als er splinters uitgehaald moeten worden, komen ze bij mij.” Ze heeft inmiddels een 2-jarige opleiding afgerond. Service Medewerker Openbaar Gebouw. Dit is een soort allround klusjesman (vrouw) opleiding.

Hobby

En ze houdt van klussen. Als kind al. Er zijn foto’s waar ze als meisje samen met een klussende vader op staat. “Dan ben ik aan het schilderen of houd ik een plank vast die hij dan vastschroeft. Het klussen zat er al vroeg in. Toen ik tien jaar was, kreeg ik een gereedschapssetje.” Na werktijd pimpt ze meubels in een gehuurde schuur in Losser. “Als ik hier klaar ben, ben ik daar nog een paar uur bezig. Het is mijn hobby. Ik ben gek op mooie kastjes.”